–

22 lipca, 2022

…bez wątpienia jednego z najwybitniejszych władców Szwecji panujących w XVIII stuleciu – Na tron wstąpił w 1771 roku, po śmierci ojca – Adolfa Fryderyka. W dniu 29 maja 1772 roku koronował się uroczyście w sztokholmskiej katedrze Stokyrkan Od początku panowania był ściśle związany z Francją, dwór wersalski zachęcał go do podjęcia działań zmierzających do wzmocnienia władzy królewskiej w Szwecji. W dniu 19 sierpnia 1772 roku, Gustaw III dokonał bezkrwawego zamachu stanu i zakończył w Szwecji trwającą od ponad 50 lat (1720-1772) „epokę wolności”

Podczas obrad riksdagu w 1789 roku, król zdecydował się na dokonanie kolejnego zamachu stanu. Do Drottningholmu ściągnął 1200 dalekarlijskich ochotników. Zmobilizował też sztokholmską milicję mieszczańską. Dnia 20 lutego 1789 roku, wydał rozkaz zatrzymania w areszcie domowym 19 najbardziej aktywnych liderów opozycji. Od chwili przeprowadzenia zamachu lutowego i przejęcia pełnej kontroli nad rządami w państwie Gustaw III coraz mniej uwagi poświęcał sprawom wewnętrznym, w coraz większym stopniu skupiając się na kwestiach związanych z polityką zagraniczną. Na przełomie lutego i marca 1792 roku, Gustaw III snuł rozległe plany tak w odniesieniu do Francji, jak również Europy Środkowo-Wschodniej. Wszystkie jego rozległe zamierzenia niespodziewanie jednak zostały przekreślone.

Grupa fanatycznych przeciwników króla ze stanu szlacheckiego przygotowała bowiem spisek na jego życie. W nocy z 16 na 17 marca 1792 roku, były kapitan gwardii królewskiej – Jacob Johan Anckarström śmiertelnie ranił Gustawa III na balu maskowym w sztokholmskiej operze Jako pierwszy o zamachu na życie szwedzkiego monarchy zawiadamiał redaktor „Gazety Warszawskiej”, ksiądz Stefan Łuskina. W numerze 27 z 4 kwietnia 1792 roku, na stronie tytułowej pisma, gdzie zwykle zamieszczane były wiadomości krajowe, Łuskina wydrukował następujące doniesienie: